یادبود روح الله داداشی در دیار الوند + تصاویر

همدان پرس - شاید داستان پهلوانی ها و آموختن آیین فتوت قهرمانان و پهلوانان ایران زمین را بارها شنیده باشیم و هر زمان که دوباره از آن سخن گفته می شود برایمان تکراری نبوده و با گوش جان پای این صحبت ها می نشینیم.

صحبت از مردانگی و پهلوانی که می آید پوریای ولی و تختی را در ذهن خود مجسم می کنیم و زندگی آنها را درسی برای تربیت فرزندان و آینده داران خانه و جامعه خود می دانیم، اما ورزشکاران و قهرمانان ما تا کجای الفبای پهلوانی را از دنیای قهرمانی رقابت آموخته اند؟ تا چه اندازه توانسته اند در رقابت با نفس خود پیروز میدان باشند؟ و در تهذیب روح و رفتار خود موفق بوده اند؟

در فرهنگ اسلام، ورزش، نقشی فراتر از پرورش جسم دارد. اسلام بدن انسان را ابزار تکامل روح می داند، ورزش و پرورش بدن، گذشته از تأمین تندرستی و نیرومندی، صفات نیک و برجسته ای همچون جوانمردی، شجاعت، فروتنی را به ارمغان می آورد، تا بدانجا که پهلوان علاوه بر مهارت در فنون، در سجایای اخلاقی و شجاعت نیز سرآمد دیگران بوده است.

ورزش پهلوانی با نام امام علی (ع) آغاز می شود و جوانمردان، رفتار امیرالمومنین علی (ع) را سرمشق خود قرار می دهند. پهلوانان، امین و مورد اعتماد مردم هستند و از اراده قوی و شجاعت برخوردارند که این امر به خاطر رعایت اخلاق پهلوانی در ورزش است.

آری آن کس که در این طریقت قدم نهاد و رسم پهلوانی را آموخت همواره در دل مردم جای دارد و مردم این خاک مقدس، همواره ثنا گو و تحسین کننده او هستند.

قهرمانان و پهلوانان هر جامعه سرمایه های آن کشور و منطقه هستند و اما آنچه برای یک ملت حزن انگیز و دردناک است پوشیدن ردای سفر به آخرت و وداع با دنیای این مردم است، آری دنیای قهرمانی و پهلوانی یک ورزشکار و نام آور تنها برای خود نیست و همه مردم در آن شریک و خود را در آن دنیا می بینند و با هر پیروزی خوشحال و با هر شکست اشک می ریزند و این خصیصه در خاک ایران اسلامی صد چندان است.

ضایعه درگذشت و وداع تلخ روح ا.. داداشی در ماه های گذشته بسیاری از هم میهنانمان را در سوگ برد. آری؛ تیغ ناجوانمردی و سیاهی ای که زاده هوای نفس شیطانی بود و دست کثیف روزگار آن را پرورش داده بود بر شاهرگ مردی نشست که خود را از مردم می دانست و مردم او را از خود.

جوانی که پرچمدار این کشور بود و با نوای یا علی بر میدان حاضر می شد تا برای مردمش و میهنش افتخار بیافریند و در کنار آن همواره به تاسی از مولای خود علی(ع) به سوی آموختن آیین فتوت گام برداشت و امروز وقتی صحبت از او می شود تنها از پاکی و نجابتش سخن می گویند.

مراسم یادبود و چهلم روح ا.. داداشی قویترین مرد ایران و جهان با حضور ورزشکاران کشور و استان در حالی در همدان برگزار شد که بسیاری از مردم استان برای تسکین آلام بازماندگان در آن حضور پیدا کرده و ابراز همدردی خود را در حضورشان اعلام کردند.

نکته حائز اهمیت در برگزاری این مراسم یادبود که شب گذشته بعد از افطار در مسجد امامزاده عبدا.. همدان برگزار شد این بود که بر خلاف تصور بسیاری که گمان می کردند ممکن است تنها قویترین مردان استان و ورزشکاران رشته پرورش اندام و رشته های مرتبط در این مراسم حاضر شوند شاهد حضور اقشار مختلف شهر همدان از بازاریان، ورزشکاران بیشتر رشته های ورزشی، مربیان، کارمندان و افراد عادی و همچنین حضور از شهرستان های تابعه در این مراسم بود.

در بین حاضران از کودک 7 ساله تا پیر مرد 70 ساله حضور داشت و نماینده نیروهای نظامی و انتظامی نیز در مراسم حاضر بودند و با حضور خود ضایعه بوجود آمده برای خانواده داداشی و جامعه ورزش کشور را تسلیت گفته با خانواده آن قهرمان اعلام هم دردی کردند.

دیگر نکته حائز اهمیت دیگر مراسم این بود که علی داداشی برادر مرحوم روح ا... داداشی نیز در سخنرانی خود ضمن تشکر از متولیان و بانیان این مراسم در همدان از دیگر هم میهنانمان در سایر شهرها تشکر کرد چرا که در بسیاری از شهرهای کشور مراسم یاد بودی برای این قهرمان کشور گرفته شده بود.

به واقع رسیدن به درجه ای از محبوبیت در بین مردم تا این اندازه می تواند از آرزوهای بسیاری از قهرمانان و مدال آوران هر جامعه ای باشد و قطع به یقین این مقبولیت و محبوبیت جز در سایه پهلوانی ها و بزرگ منشی های یک قهرمان میسر نیست و شاهدیم این مردم خود پهلوانان واقعی را به خوبی می شناسند.

پهلوانانی چون پوریای ولی روی غرور خود پا گذاشته و از خود یک اسطوره ساختند. پوریای ولی اگر چه شکست خورد اما محبوب ماند، او جایگاه خود را در بین مردم شناخت و آنچه که آموخت، ارزشمندتر از پیروزی بر حریف بود.

جلال آل‌احمد در وصف مردی که فاتح قلب‌های مردم رنج‌کشیده این خاک بود می گوید:"مسلماً آنچه که از تختی، تختی ساخت، تنها کسب مدال و عنوان نبود که خیلی‌ها آمدند و کسب کردند و ماندگار نشدند، بلکه تعهدش در مقابل خدا، دین و ملت بود"

و حالا در این آشفته بازار قهرمان و قهرمان‌پروری وقتی می بینیم که چگونه قهرمانی از این خاک این گونه احترام و علاقه ای از سوی مردم نسبت به خود دارد، باید به داشتن این چنین قهرمانانی ببالیم و این مهم را بیشتر در بین قهرمانان بست دهیم تا هموار قهرمانانی پهلوان منش داشته باشیم.

در پایان به شعر زیبای شاعر امید اشاره می کنیم که خود گویای باز ماندن نام نیک در بین مردم، پس از غروب عمر است.

.../ من نگویم که بهاری که گذشت آید باز
روزگاری که به سر آمده آغاز شود
روزگار دگری هست و بهاران دگر/ ...
زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه دیرنده به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد